სიყვარული ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ მოდის...”ეს გალაქტიონის სიტყვებია...როცა ეს გრძნობა იბადება გულში,მთელს შენს ცხოვრებას,ფიქრებს,აზრებს იპყრობს...მთელი
ერთ მთას ვუმზერდი და მცარედ ვტიროდი, დადგმულ იდუმალ ტაძარს ვუმზერდი, საიდუმლო რომელსაც მის ჯვარს არ ხრიდა, და მის ძველ საძირკველს ფესვებსა უზრდიდა... ამაყად აღმართულ ამ ჯვარსა წმინდას, წითელი სისხლი მარადისობის სდის და... ღმერთის განგებით შეიქმნა ტაძრის,
მესმის ზარების რეკვა ნატანჯი, ჩურჩულიტ ნათკვამი მოთხრობა ლამაზი, გრძნობა რომელმაც მე არ დამინდო, როგორღაც ვცდილობ სამოთხეს ცარვიგო... ეს გული წყნარად, ტანჯვით მომითხრობს, როგორ გავაქრო გძონობა გამქრალი, ის მე მირჩევს რომ მიწა დავტოვო, ცის კამარაზე ლოცვა დავიწყო... ჩვენ ჯოჯოხეთი ტანჯვიტა განვლეთ,
